به حامی بزرگ مقاومت مردم ایران و از افتخارات معاصر فرانسه درود!
به فرانسوا کولکومبه درود که چشم بینا و زبان معترض وجدان فرانسه در برابر قربانی کنندگان آزادی و مقاومت و حقوق‌بشر بود.
وقتی که در حمله هفده ژوئن ۲۰۰۳ به درخواست رژیم آخوندی و بر اساس یک بند و بست ننگین نیروهای امنیتی و پلیس به لشگرکشی گسترده علیه دفاتر شورای ملی مقاومت دست زدند، فرانسوا کلکومبه حقوقدان برجسته و از بنیانگذاران سندیکای قضات فرانسه، در کنار چهره‌های نامدار مقاومت ضدفاشیستی فرانسه مانند دانیل میتران و آبه پیر و لوسی ابراک و صفی طولانی از مدافعان حقوق‌بشر، به پاخاست و در دفاع مقاومت عادلانه مردم ایران که هدف پرونده‌های توطئه‌گرانه و نارواترین بی‌عدالتی‌ها قرار گرفته بود و هم‌چنین در حمایت از حقوق اشرفی‌های محاصره شده، از هیچ کوششی فروگذار نکرد.
سخنان صریح و شجاعانه او که بی‌پرده زشت‌کاری معامله‌کنندگان با رژیم را برملا می‌کرد، بازتاب وارستگی او و رویگردانی‌اش از جاه و مقام و البته شیفتگی‌اش به آزادی و مقاومت بود. در آخرین نامه‌اش به من ـ در بحبوحه بیماری جان‌فرسا ـ نوشت: «نیاز به تصریح ندارد که من از بابت بزدلی دولتهایی که رفتاری ترسان و حتی انزجار‌آور در برابر رژیم ایران دارند متأسفم. لطفاً خاطر جمع باشید که من یک هوادار وفادار نبرد شما هستم و علاوه بر آرزوی پیروزی که برایتان دارم، دوستی صادقانه با شما و جنبش شما را نیز ابراز می‌کنم».
درگذشت این رادمرد بزرگ را به خانواده او، به‌خصوص همسر گرامی‌اش، و به دوستان و همکارانش و نیز به مردم فرانسه تسلیت می‌گویم. خاطره کلکومبه به‌عنوان یک مدافع راستین عدالت و حقوق‌بشر و دموکراسی و حامی بزرگ مقاومت مردم ایران در تاریخچه مقاومت و نبرد مردم ایران برای آزادی همواره ماندگار و فراموشی ناپذیر است. راستی که کولکومبه فقید از افتخارات معاصر فرانسه است.
