مسعود رجوی - ۲۵ شهریور ۱۴۰۴
گناه بزرگ زن انقلابی مجاهد خلق، روسری یا اوج رزمندگی؟
وقتی هزار هزار، به‌نحوی بی‌سابقه در تاریخ ایران
به جوخه‌های تیرباران یا چوبه‌های دار و اتاق‌های شکنجه و ”قبر“ و“ قفس“ می‌روند
وقتی مانند گوهر (ادب‌آواز) آیت‌الشیطان عمامه بزرگی را
به بهای جان خود به سزایش می‌رسانند
وقتی برای نخستین بار در تاریخ ایران در چارچوب یک ارتش آزادیبخش ملی
در یکانهای پیاده و زرهی، اوج رزمندگی را نشان می‌دهند
و مانند فرمانده سارا در حالی‌که مجروح و بر زمین افتاده، گروهی از پاسداران را
با رگبار از پا در می‌آورد و او را با دشنه‌ای در قلبش از پا به درختی در صخره می‌آویزند
وقتی علاوه بر همه زندانها و شکنجه‌های پیشین
پس از اشغال عراق هدف مهیب‌ترین بمبارانها قرار می‌گیرد،
وقتی ۱۴ سال در قرارگاه در محاصره و حبس خانگی دوام می‌آورد
و ۲۹ حملهٔ زمینی و زرهی و موشکی را تحمل می‌کند
نه شاه و نه شاه‌قلی از حجابش نمی‌پرسند. تا اینجا همه چیز اختیاری است
اما به روسری و طلاق که می‌رسد ”اجباری“ است!
راستی گناه بزرگ زن انقلابی مجاهد خلق چیست، روسری یا اوج رزمندگی و آزادگی؟
برای آنها که می‌دانند یا می‌خواهند بدانند، اصل موضوع در این شرایط مشخص تاریخی
در مصاف با ارتجاع و استعمار، سربریدن مجاهدین
و تنها جایگزین دموکراتیک و مستقل است. یاد مصدق بخیر
وانگهی هر کس الفبای سیاست و خصایص رژیم ولایت را بداند به‌روشنی می‌فهمد
که برنده برداشتن روسری در مورد خاص مجاهدین، رژیم آخوندی است
و این کادوی بزرگ به خمینی و خامنه‌ای است
اصل دعوا نه روسری و حجاب بلکه سرنگونی و انقلاب است
چه با حجاب، چه بی‌حجاب، پیش به سوی انقلاب
انقلاب دموکراتیک نوین ایران پیروز می‌شود
با درود به ژینا امینی جرقه قیام ۱۴۰۱ و بزرگداشت ۷۵۰شهید قیام خلق
