مریم رجوی: مردم و مقاومت ایران برای سرنگونی رژیم، به قیام و فداکاری خود اتکا دارند
اعضای محترم سنا!
به همه شما درود می‌فرستم. از همه اعضای سنا و شخصیت‌های محترم در این کنفرانس که از قیام مردم ایران حمایت می‌کنند، سپاسگزارم.
چند روز دیگر قیام مردم ایران برای سرنگونی فاشیسم دینی چهارمین ماه خود را آغاز می‌کند. این سه ماه مملو از فداکاری و رنج بوده و بهترین گواه آن است که سرنگونی این رژیم اجتناب‌ناپذیر است.
از روز دوشنبه اعتصابات سراسری بازاریان پایه‌های رژیم را بیشتر به لرزه درآورده است. دانشجویان و دانش‌آموزان هم به اعتراضات خود برای سرنگونی رژیم ادامه دادند.
فاز پایانی و نقطه غیرقابل بازگشت
همه شواهد نشان می‌دهد که رژیم در فاز پایانی حکومت‌اش به نقطه غیرقابل بازگشت رسیده است.
دیکتاتوری شاه یک ارتش ۴۰۰هزار نفری بسیار مجهز داشت، اما نتوانست بر اراده مردم ایران غلبه کند. در شرایط فعلی هم همین وضعیت صادق است. سپاه پاسداران و زرادخانه موشکی و پهپادهایش، هم‌چنین تروریسم و جنایت‌هایش در عراق، لبنان، سوریه و یمن نتوانست خامنه‌ای را نجات بدهد.
خوشبختانه امروز، افکار عمومی آمریکا و کنگره آمریکا صمیمانه در کنار مردم ایران ایستاده‌اند. اما متأسفانه برخی افراد در وزارت‌خارجه آمریکا هم‌چنان در حال تبادل با رژیم آخوندی هستند و امیدوارند که بتوانند با آنها کنار بیایند در (۲۵آبان)، وزیر خارجه آخوندها گفت که «به‌طور مستمر تبادل پیام با طرف آمریکایی وجود دارد و آخرین تبادل پیام ما در کمتر از ۷۲ساعت گذشته بوده است».
این مراودات آن‌هم در بحبوحه قیام، فرصت دادن به رژیم برای سرکوب بیشتر است. در قیامهای پیشین، مردم ایران از آمریکا سؤال می‌کردند که کجا ایستاده است؟ آیا در طرف مردم ایران ایستاده است یا کنار قاتلان؟
این پرسش، امروز که انقلاب طی سه ماه گذشته، سراسر کشور را در برگرفته، جدی‌تر از هر زمان دیگری مطرح است و آمریکا این فرصت تاریخی را دارد که در سمت درست تاریخ قرار بگیرد.
اجازه بدهید که یک اصل اساسی را یادآوری کنم؛ مردم و مقاومت ایران برای سرنگونی رژیم، به قیام و فداکاری خودشان اتکا دارند. آنها برای کسب آزادی، نیازمند و خواستار دخالت هیچ دولت خارجی در اوضاع ایران نبوده و نیستند. اما از همه دولتها به‌ویژه ایالات متحده انتظار دارند که امتیاز دادن و امدادرسانی به دشمن‌شان را متوقف کنند.
چند حقیقت اساسی قیام ایران
اعضای محترم سنا، شخصیت‌های گرامی!
قیام ایران تاکنون چند حقیقت اساسی را اثبات کرده است؛
اثبات شد که آنالیزها و تحقیقات جانبدارانه‌یی که در واشنگتن درباره برخورداری رژیم از به‌اصطلاح پایگاه مردمی تولید می‌شد، اشتباه است. قیام‌کنندگان در این سه ماه، هر گونه دیکتاتوری را محکوم کردند و رژیم کنونی و رژیم سابق را در شعارهایشان رد کردند.
هم‌چنین اثبات شد که برنامه موشکی و اتمی رژیم و توسعه‌طلبی در منطقه برای سرپوش گذاشتن بر بحرانش در داخل ایران است و می‌خواهد جنگ اصلی یعنی مبارزه مردم ایران برای سرنگونی را بپوشاند.
خامنه‌ای در سخنرانی‌اش در ۵ آذر، به‌صراحت گفت که از برنامه‌های اتمی دست نمی‌کشد، او تأکید کرد که به برنامه‌های موشکی و پهپادی و دخالت در خاورمیانه ادامه خواهد داد. این روش همیشگی رژیم است که از مذاکرات عقب‌نشینی نمی‌کند تا بتواند هم روی برداشتن تحریم‌ها اصرار کند و هم با خیال راحت پروژه‌های اتمیش را تسریع کند.
بنا به گزارشهای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و ارزیابی‌های کارشناسان، در ۲۰ماه گذشته که دور جدید مذاکرات شروع شده و تحریم‌ها در عمل تضعیف شده، میزان پیشروی رژیم در پروژه بمب اتمی به‌مراتب بیشتر از دوره قبلی بوده است. هم‌چنین رژیم می‌تواند از مذاکره با آمریکا و غرب، استفاده کند تا جامعه ایران را سرکوب کند و جنگهای منطقه‌یی ایجاد کند.
اکنون خامنه‌ای و کسانی که بر ایران حکومت می‌کنند برای حفظ حکومت فاسد خود به جنایت‌های بیشتری دست می‌زنند. از رگبار بستن به قیام‌کنندگان بی‌دفاع در خیابان‌ها تا کور کردن چشم کودکان و جوانان با شلیک تفنگ‌های ساچمه‌یی و تعرض جنسی به زندانیان و از همه هولناک‌تر کشتار کودکان است.
نزدیک به ۷۰کودک دو ساله تا ۱۷ساله تا به‌حال توسط نیروهای سرکوبگر به‌قتل رسیده‌اند. صدها کودک دستگیر شده‌اند و تعدادی از آنها در معرض اعدام قرار دارند.
راه‌حل صلح و آرامش در جهان
زمان آن است که ایالات متحده به‌جای سیاست مماشات و مذاکره و بی‌عملی با این رژیم، یک سیاست قاطع اتحاذ کند. قیام ایران، نه تنها آزادی و دموکراسی را برقرار می‌کند بلکه تنها راه پایان دادن به تهدیدهای فزاینده این رژیم برای صلح و آرامش در منطقه و جهان است. مردم ما با خون خودشان بهای مبارزه با رژیم استبداد مذهبی را می‌پردازند.
پس چرا دولتها و نهادهای بین‌المللی جز صدور بیانیه‌های بی‌اثر قدمی برنمی‌دارند؟
در آستانه ۱۰دسامبر، روز جهانی حقوق بشر بگذارید بپرسم که چرا یک رژیم کودک‌کش و رژیمی که به‌شدت سرکوب می‌کند و تبعیض علیه زنان اعمال می‌کند، هم‌چنان در نهادهای ملل متحد عضویت دارد؟ آیا این توهین به بشریت نیست؟
عضویت این رژیم در کمیسیون مقام زن و عضویتش در یونیسف، باید بلادرنگ خاتمه یابد. خوشبختانه پروسه اخراج از کمیسیون مقام زن به جریان افتاده است.
مقاومت ایران از سنای ایالات متحده انتظار دارد که پیشتاز یک ابتکار برای اخراج رژیم از یونیسف باشد. زمان آن است که ایالات متحده به‌همراه متحدانش در ۵+۱ به‌جای ادامه مذاکراتی که فقط در خدمت سیاست‌های جنایتکارانه رژیم است، همه قطعنامه‌های شورای امنیت ملل متحد علیه رژیم را مجدداً فعال کند و تحریم‌ها را بلادرنگ برگرداند.
هم‌چنین انتظار می‌رود که به فعالیت گسترده و غیرقانونی لابی‌های رژیم ایران در آمریکا خاتمه بدهد. زیرا آنها پشت‌جبهه سیاسی و رسانه‌یی کشتاری هستند که در ایران جریان دارد.
زمان آن است که سنای ایالات متحده، مبارزه مردم ایران برای سرنگونی رژیم و حق مشروع جوانان ایران برای مبارزه با سپاه پاسداران را به‌رسمیت بشناسد.
از شما سپاسگزارم.
