مسعود رجوی - درس آتشین چهارشنبه‌سوری - پیام به‌‌آتش‌افروزان و نسل قیام - پیش به‌سوی بهار آزادی

***

گوش کنید:
- حرف اول یک باج سبیل اساسی به‌‌ سپاه و نیروهای انتظامی است و می‌گوید: «حتی نیروهای نظامی و انتظامی برادران ما هستند و می‌‌‌دانیم که مجبور به‌‌اعمال خشونت می‌‌‌شوند» (طفلکیها ‌چقدر مظلومند که مجبور به‌‌ اعمال خشونت و شکنجه شده‌اند!).

- حرف دوم این است که هر چند به‌‌ نفع کشور (یعنی رژیم) بود که «‌‌‌در چارچوب نظام»، «به‌جای سیاست‌های سرکوب و پر کردن زندانها، سیاست حمایت از ایجاد یک تشکیلات نیرومند» وجود می‌داشت که «‌‌‌بتواند چهره‌های مؤثر را دورهم گردآورد تا به‌‌ صورت آشکار و در چارچوب قانون اساسی کار را به‌‌ پیش ببرند»، اما چنین چیزی امکان‌پذیر نیست و «‌‌‌فعلاً منتفی است». باقی می‌‌‌ماند «‌‌‌استفاده از فضای مجازی (که) معجزه کرده است» (کاش آثار این معجزه را در 22بهمن و چهارشنبه‌سوری‌‌ می‌‌‌دیدیم!).

- حرف سوم که یک «‌‌‌نقطه کلیدی» است «‌‌‌اجرای بدون تنازل قانون اساسی» است. (خدای بزرگ! با اجرای بدون تنازل «ولایت امر و امامت امت» طبق اصل پنجم قانون اساسی و «ولایت مطلقه امر و امامت امت» بر قوای مقننه و مجریه و قضاییه طبق اصل 57قانون اساسی، چه چیزی فرق می‌‌‌کند؟!).

- حرف چهارم این است که «دهها میلیون ایرانی… خواهان تغییراتی هستند که به‌‌ آنها مجال می‌‌‌دهد با حاکمیت بر سرنوشت خود، این سرنوشت تحمیلی از سوی کارگزاران بی‌‌کفایت را تغییر دهند» (بارک الله آقای موسوی! لاکن، خود گویی و خود با اجرای بدون تنازل همین ولایت مطلقه، خندی؟!). آخر ما کدام را باور کنیم؟ از یک سو اذعان می‌‌‌کند که مردم ایران خواهان حاکمیت بر سرنوشت خود هستند و از سوی دیگر باز هم همین قانون اساسی ولایت‌فقیه‌‌ و اجرای بدون تنازل آن! آیا این، حرف مفت نیست؟ اگر منظور آزادی مطبوعات و منع شکنجه و آزادی اجتماعات و احزاب است که خمینی قانون اساسی ولایت‌فقیه‌‌ خودش را با آنها بزک کرد. آخر، در 31سال گذشته در کدام روز این مطالب اجرا شده؟ یا با وجود ولی‌فقیه‌‌ امکان اجرا شدن داشته است؟!

- حرف پنجم موسوی این است که به‌درستی اذعان می‌کند «ملت ما آگاه و رشید است». پس ما با یک ملت آگاه و رشید مواجه هستیم که خواهان حاکمیت بر سرنوشت خویش است. پس لطفاً به‌‌ ما بگویید دیگر «استراتژی گسترش آگاهی» چه صیغه‌یی است! با این‌ همه، آقای موسوی بر «گسترش آگاهی در سطح ملی به‌‌عنوان مهمترین و سیله برای نیل به‌‌پیروزی» تأکید می‌‌‌کند. به‌نظر می‌رسد سؤال اصلی این ملت آگاه و رشید این باشد که بگو ببینیم چگونه و از چه راهی باید این رژیم را سرنگون کرد و به‌‌حاکمیت دست یافت. آگاهی خیلی خوب است اما والله‌العظیم که صورت مسأله و درمان درد، گسترش آگاهی نیست!

بوالعجب حرف دیگر موسوی که لابد از آخوند خاتمی یا خود خامنه‌ای کپی‌برداری کرده است، «‌‌‌مردم‌سالاری دینی» است. (بار الها! اگر ما از طلا گشتن پشیمان شده و بخواهیم مرحمت فرموده ما را مس کنند؛ اگر مردم‌سالاری دینی را نخواهیم و به‌‌ مختصر مردم‌سالاری ساخته باشیم؛ چه کسی را باید ببینیم؟ و به‌‌ کجا باید عریضه بنویسیم؟ چرا می‌خواهید آگاهیهای ما را به‌‌ حد مردم‌سالاری دینی گسترش بدهید؟! به‌‌خدا ما این‌قدر «آگاهی» نمی‌خواهیم! قدری عمل مردم سالارانه بدون ساندیس می‌‌‌خواهیم!)

- حرف ششم موسوی که خواننده را یخ می‌کند، این است که «هدف ما، تغییر در چارچوب نظام است» با این حال «سبز بودن یعنی… خودخواه نبودن» به‌‌ این معنی که حتی «هدف آن نیست که این تغییرات حتماً به‌دست این یا آن فرد صورت بگیرد» بلکه «کم‌هزینه‌تر» این است که «خود حاکمیت به‌‌ سمت این راه‌حلها … پیش برود» (آه خدای بزرگ! کم‌کم داشتیم در چارچوب استراتژی گسترش آگاهیها ‌به‌عنوان مهمترین وسیله برای نیل به‌‌پیروزی، آگاه می‌‌‌شدیم که می‌توانیم در چارچوب ولایت مطلقه، به‌‌ مردم‌سالاری و دموکراسی برسیم، بعد فهمیدیم که خودخواهی بد است و نباید فکر کنیم که حتماً این کار را باید خودمان انجام بدهیم. دست آخر هم دیدیم که کم‌هزینه‌تر این است که بسپاریم به‌‌ خامنه‌ای و برادرانمان در سپاه و بسیج و اطلاعات و پی کارمان برویم!) فقط می‌مانند شهدا و مجروحان و زندانیان قیام و هزاران مصدوم و مضروب و شکنجه شده که لابد به‌خاطر فقدان همین آگاهی، به‌جای این‌که بسپارند به‌‌حاکمیت، خودشان دستبه‌‌کار شدند. اگر خودخواه نبودند، حتماً این‌طور نمی‌شد…

- اما حرف هفتم و حرف اصلی موسوی، دو روز بعد از خط‌ و نشان کشیدن خامنه‌ای، در انتهای متن، درباره چهارشنبه‌سوری‌‌ و موضع‌گیری علیه فراخوان مقاومت است. موسوی می‌گوید: «مهم آن است که اکنون قدمهایی برداشته شود که به‌‌ فرایند بهبود اوضاع دامن بزند». نتیجه این‌که «سبزها در هیچ برنامه هنجارشکنانه یا تخریبی که موجب اذیت و آزار مردم بشود شرکت نخواهند کرد…».

اولاً، فرآیند بهبود اوضاع که بایستی به‌‌ آن دامن زده شود، چیست و وعده کیست؟ کدام فرآیند؟ کدام بهبود؟ آویختن به‌‌دامن و قبای چه کسی؟ به‌‌ازای چه چیزی؟

ثانیاً، مگر تا به‌حال ولی‌فقیه‌‌ و باند غالب نبود که ادعا می‌کرد تظاهرات و راهپیمایی و اعتراضات و قیام به‌‌خاطر آزادی «موجب اذیت و آزار مردم» می‌شود؟ وام گرفتن این حربه از ظالم علیه مظلوم، چرا و به‌‌چه خاطر؟ آیا قیام 13آبان و قیام 16آذر و قیام عاشورا و 22بهمن و چهارشنبه‌سوری‌‌ موجب اذیت و آزار چه کسی بوده است؟ «مردم» یا «ضد مردم»؟ خلق یا ضدخلق؟ مظلوم یا ظالم؟ ستم کشیده یا ستمگر؟ کدام یک؟ پس چه شد آن گسترش آگاهی؟ یا للمسلمین اقتضای آگاهی چیست؟ فرق جهل و آگاهی درکجاست؟ قضاوت کنید.

بگو آقا جان ما این کاره نیستیم و نبودیم و خلاصمان کن. بگو خواستیم به‌‌خامنه‌ای برگ بزنیم و با «اعتقاد قلبی و التزام عملی به‌‌ولایت‌فقیه‌‌ »، روی دوش خود او سوار شویم اما او هم‌چنان‌که حاجی خاتمی را لوله کرد و کنار زد، عذر ما را هم خواست.

به‌راستی قباحت دارد که آدم «هویت و مرزبندی و شاخص» پلید نظام ولایت را دربست بپذیرد و بگونه‌ای جنت مکان مردم و جوانان را از هر گونه «هنجار شکنی» و تخریب نظام برحذر بدارد و بگوید که حتی ترقه و آتش‌بازی چهارشنبه‌سوری‌‌ هم با «مشی سبز» ناسازگار است!
خبرگزاری آسوشیتد‌پرس امروز گزارش کرده است که «هیچ‌کدام از دو رهبر مخالفان یعنی میرحسین موسوی و مهدی کروبی که مخالف احمدی‌نژاد هستند برای تظاهرات امروز، سه‌شنبه فرانخوانده‌اند».
خبرگزاری فرانسه هم می‌گوید: «‌‌‌موسوی از هواداران خود خواسته بود تا از چهارشنبه‌سوری‌‌ برای راه‌اندازی گردهماییهای ضددولتی استفاده نکنند و افراط‌گرایان را تحریک نکنند».

***

اما درس بزرگ چهارشنبه آتشین که به‌‌سوی بهار بزرگ آزادی راه می‌‌‌گشاید، این است که به‌رغم آب‌بندی نظامی و امنیتی، به‌رغم فیلم و فتوا، به‌رغم آب‌بندی سیاسی نظام و باندهای غالب و مغلوب و به‌رغم همه دعوتهای ذلیلانه و سازشکارانه برای ممانعت از آتش و قیام و پرهیز از هر حرکتی علیه رژیم، باز هم نسل آتش‌افروز قیام به‌پاخاست. مرعوب تنوره کشیدن دیو ولایت نشد. سینه سپر کرد. هم‌چون مجاهدان اشرف در منتهای شجاعت و دلاوری، رو به‌‌دشمن کرد، «بیا، بیا» گفت. اصل طلایی «حداکثر تهاجم» را نصب‌العین قرار داد و این چنین کلید پیروزی را به‌‌دست گرفت و در سراسر ایران‌زمین پرو بال بیاراست. ثابت شد که ولی‌فقیه‌‌ طلسم شکسته، دیگر گرگ کاغذی است.

قیمت البته، هم‌چون همیشه، سنگین و بسیار سنگین است. دستگیریها و احکام مجازات و اعدام در پیش است. تا بخواهید علیه مجاهدین و مبارزین راستین تو‌طئه می‌‌‌کنند و برچسب می‌‌‌زنند و یاوه خواهند گفت. اما ما از پیکرهای خویش پلی برای آزادی و پیروزی خلقمان می‌‌‌سازیم. ارتش آزادی این‌چنین برپا می‌شود و بهاران آزادی این‌چنین فرا می‌رسد. مقدم بهار بر آتش‌افروزان قیام و خلق قهرمان و اشرف آزادی‌ستان مبارک و خجسته باد!

 

سلام بر خلق- سلام بر آزادی
رود خروشان خون شهیدان در پرتو مهر تابان مقاومت و آزادی ایران، ضامن پیروزی محتوم خلق ماست
مسعود رجوی
25اسفند 88