درگذشت دریعانگیز استاد محمدعلی شیخی را که یک سرمایه بزرگ علمی و سیاسی از آغاز انقلاب ضدسلطنتی در دانشگاه تهران بود، به جامعه اساتید و دانشگاهیان و همسنگران او در شورا و مقاومت ایران، به خانواده و بستگان او و بهویژه به مسئول شورا که دکتر شیخی ۵دهه در تمام فراز و نشیبها و تحولات یار و یاور او بود، تسلیت میگویم.
زندگی و مبارزه دکتر شیخی، یار و یاور دیرین مسعود و از نخستین اعضای شورای ملی مقاومت، از دوران ستمشاهی یا در مبارزه ضد ارتجاعی و سرکوب خمینی و یا در مقاومت انقلابی پس از ۳۰ خرداد، شاخصی از ایستادگی و مقاومت دانشگاه و دانشگاهیان ایران در برابر دیکتاتوری است.
به روح پرفتوحش درود که با شجاعت تمام در برابر فاجعهآفرینی خونین خمینی در دانشگاههای ایران، تحت عنوان «انقلاب فرهنگی» به مخالفت برخاست و در دفاع از سنگر آزادی گروه «استادان متعهد دانشگاهها و مدارس عالی» را تأسیس کرد.
دکتر شیخی با مرزبندیهای قاطع و روشن در برابر شیخ و شاه و در مقابله با عوامل و مزدوران رژیم و خیانتکاران، مواضعی سازشناپذیر داشت و نوشتهها و سخنان او در جلسات شورا درخشان و روشنگر است.
فقدان دکتر شیخی دریغانگیز است اما راه و رسم مبارزاتی و تأکیدات او بر مرزبندی با شاه و شیخ و تعهد این استاد وارسته و متعهد بهویژه برای دانشجویان و دانشگاهیان، زنده و اثرگذار و چراغ راهنماست. راستی که دکتر محمدعلی شیخی صدای خاموشیناپذیر اعتراض و آزادیخواهی دانشگاهیان در دهههای گذشته بود.
او مدافع خستگیناپذیر آزادی آکادمیک و حقوق دانشجویان و اساتید و نماینده خواستهای پیشرو متفکران و دانشپژوهان ایران برای آزادی دانشگاههای کشور از زنجيرهاي ارتجاع و استبداد دینی بود.
فقدان او را به مسئول شورای ملی مقاومت ایران و به همسنگران او در این شورا و مخصوصاً به یاران اشرفنشان و کانونهای شورشی تسلیت میگویم و با فرزندان گرامیاش صمیمانه همدردی میکنم.
بیتردید دانشجویان و اعضای هیأت علمی دانشگاههای کشور که چنین استاد والایی از میانشان برخاست، راه او را تا به زیر کشیدن رژیم ولایت فقیه و برقراری آزادی و دموکراسی در ایران ادامه خواهند داد.
