مریم رجوی: جامعه جهانی باید مبارزه مردم ایران برای کسب آزادی، عدالت و حقوق‌بشر را به‌رسمیت بشناسد
شخصیت‌های گرامی، خانم‌ها و آقایان!
نشست امروز در زمانی برگزار می‌شود که وضعیت حقوق‌بشر در ایران نیازمند توجه فوری جامعه جهانی است. مردم ایران زیر بار سرکوبی سنگین قرار دارند و جنایتهایی که علیه آنان صورت می‌گیرد، تکان‌دهنده است.
از ابتدای ژوییه در کمتر از سه ماه، دست‌کم ۴۵۰تن اعدام شده‌اند و از ۱۴ماه پیش، ۱۸۵۰ تن از جمله ۵۹ زن اعدام شده‌اند. رسانه‌های حکومتی بی‌پرده برای تکرار جنایت‌های بزرگ گذشته، هم‌چون قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ فراخوان می‌دهند؛ جنایتی که سازمان ملل متحد آن را نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت توصیف کرده است.
نقض حقوق‌بشر فراتر از اعدام و زندان
کارزار سرکوب توسط دیکتاتوری مذهبی به‌خصوص روی اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران تمرکز دارد و شامل دستگیری، تعقیب و انواع محدودیت‌هاست.
در بی‌دادگاهی که از سال ۱۴۰۲ در تهران، سازمان مجاهدین و ۱۰۴ نفر از مسئولان و اعضای مقاومت ایران را محاکمه غیابی می‌کند، یک به‌اصطلاح متخصص رژیم، توضیح داد: تک‌تک شروطی که اتهام بغی را اثبات می‌کند با سازمان مجاهدین خلق مطابقت دارد. او گفت که حکم باغی هم بدون استثنا اعدام است.
در ماه مرداد، دو زندانی بهروز احسانی و مهدی حسنی با همین اتهامات از جمله عضویت در این سازمان اعدام شدند. هم‌اکنون ۱۴نفر به همین اتهام در صف اعدام قرار دارند. بگذارید یادآور شوم که زندانیانی مانند مریم اکبری منفرد بیش از ۱۵سال است که تنها به‌جرم دادخواهی قتل‌عام‌شدگان در زندان نگاه داشته می‌شوند.
یک موج اجتماعی رو به‌گسترش با شعار نه به اعدام در جامعه ایران برپا شده است؛ اخیراً مردم سمیرم در اعتراض به اعدام وحشیانه یکی از زندانی سیاسی خود، مهران بهرامیان به تظاهرات و اعتصاب دست زدند.
در داخل زندانها ۸۷هفته از کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام گذشته است. در این کارزار زندانیان ۵۲ زندان هر سه‌شنبه دست به اعتصاب غذا می‌زنند.
هر سال در ایران بین یک و نیم تا دو میلیون نفر بازداشت می‌شوند. اما ابعاد نقض حقوق‌بشر در ایران فراتر از اعدام و زندان است. زندانیان دسترسی به حداقل امکانات معیشتی و بهداشتی ندارند. حق درمان زندانیان به‌طور سیستماتیک نقض می‌شود و شماری از آنها به‌همین دلیل جان‌باخته‌اند. وضعیت زنان زندانی از جمله در زندان قرچک ورامین بدتر است.
ضرورت حمایت جامعه جهانی از حقوق معترضان
این تنها بخشی از تصویر نقض وحشتناک حقوق‌بشر در ایران است. جنایت‌های اوایل دهه۱۳۶۰ و به‌ویژه قتل‌عام ۱۳۶۷ هم‌چنان بی‌پاسخ مانده‌اند و هم‌اکنون در زندانها و خیابانهای ایران تکرار می‌شوند. دولتها و نهادهای ملل متحد باید به این مصونیت ناموجه پایان دهند.
چنان‌که گزارشگر ویژه ملل متحد در امور ایران در سال۱۴۰۳ تأکید کرد، دولتها باید با استفاده از صلاحیت قضایی جهانی، برای خامنه‌ای و دیگر مسئولان این جنایات، حکم بازداشت صادر کنند.
سکوت نسبت به نقض حقوق‌بشر در ایران، خامنه‌ای را در جنگ‌افروزی و برنامه بمب‌سازی اتمی هم جری کرده است. روز اول مهر، او گستاخانه گفت از غنی‌سازی ۶۰درصدی دست برنمی‌دارد.
در برابر این رژیم وحشی، جامعه جهانی باید از حقوق و آزادی معترضان و قیام‌کنندگان و کانون‌های شورشی در مبارزه‌شان علیه سپاه پاسداران حمایت کند، هم‌چنان‌که این موضوع در اعلامیه جهانی حقوق‌بشر مورد تأکید قرار گرفته است.
مبارزه مردم ایران برای آزادی هم‌چنین مبارزه‌یی برای صلح در منطقه و جهان است. به‌عهده جامعه جهانی است که در کنار آنها بایستد و مبارزه مردم ایران برای کسب آزادی، عدالت و حقوق‌بشر را به‌رسمیت بشناسد.
