پیام خانم مریم رجوی به‌مناسبت آغاز سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴

هموطنان عزیز!
همه می‌دانند که هر ساله بودجه هنگفتی صرف جنگ‌افروزیهای رژیم از جمله تولید موشک و پهپاد و گروه‌های نیابتی و برنامه ضدمیهنی تولید سلاح اتمی می‌شود.
اما همه آنها وقتی که به آموزش و پرورش و درمان و بیمه و خدمات عمومی و عمران کشور می‌رسند ادعا می‌کنند پولی در صندوقها باقی نمانده است.

در نتیجه کلاس درس کودکان ما در مناطق محروم چادر، کپر، اتاق مخروبه یا کانکس است، بخش زیادی از دانش‌آموزان مشکل تغذیه دارند، بیشتر معلمان‌شان زیر خط فقرند و هر سال دست‌کم یک میلیون دانش‌آموز به‌خاطر فقر شدید خانواده‌هایشان ناچار به ترک‌تحصیل می‌شوند. [۱]

در دانشگاهها، تفتیش‌ها، سرکوب‌ها و آزارها از سوی نهادهای امنیتی به‌خصوص حراست، و نمایندگی‌های ولی‌فقیه و بسیج ضدمردمی دانشجویان را به زنجیر کشیده است.

سه میلیون و ۲۰۰هزار دانشجو[۲]، دهها هزار استاد[۳]، میلیون‌ها فارغ‌التحصیل، ۱۷میلیون دانش‌آموز[۴] و حدود یک میلیون معلم و فرهنگی[۵]، راه و رسم و زندگی و جامعه‌یی را می‌خواهند که شباهتی با اوضاع تحت حاکمیت آخوندها ندارد.

همه آنها از تحمیل و اجبار به‌ستوه آمده‌اند. از دانش‌آموزان و دانشجویان بپاخاسته تا معلمان شریفی که بارها به‌ اعتصاب و تظاهرات دست زده‌اند. آنها با هر چیزی که رنگی از رژیم حاکم دارد سر ستیز دارند. این یک نسل پرسشگر است که می‌خواهد چون و چرا کند. می‌خواهد خودش انتخاب‌کننده باشد، می‌خواهد خودش برگزیند که چه زندگی و چه راه و رسمی در پیش بگیرد، چه رشته تحصیلی یا شغلی داشته باشد و برای چه هدف‌هایی تلاش کند.
اما مهم‌ترین و والاترین انتخابش آزادی است.
با همین انتخاب است که دانشجویان و دانش‌آموزان ایران، در برابر استبداد و آزادی‌کشی ایستاده‌اند و همواره مایه وحشت خمینی و خامنه‌ای بوده‌اند.
صف طولانی آنها در میان کاروان شهیدان آزادی و خلق گویای همین حقیقت است. حماسه ۵‌ مهر سال ۶۰ که شعار مرگ بر خمینی را در جنبش آزادی ایران به ثبت رساند، مرهون فداکاری فراموش نشدنی همین نسل است.
آنها رسالت آزادی ایران را بر دوش گرفته‌اند. پرچم ایران آزاد فردا را به اهتزاز درآورده‌اند و ازخودگذشتگی و مبارزه خونبارشان در صفوف مقاومت عادلانه مردم ایران به پیروزی خواهد رسید.
هم‌چنان‌که مسعود رجوی گفته است: «باید قبل از هرکس به دستها و توانایی‌های بالقوه و بالفعل خود بنگریم». «حق و عدالت و آزادی را به رایگان به‌ کسی هدیه نمی‌کنند».
باید که با هفت کفش و کلاه و عصای آهنین و با عزم و اراده پولادین و با عبور از دریای رنج و خون به آن رسید و آن‌را به‌دست آورد».
بله با چنین راه و رسمی است که می‌گوییم، آزادی، تقدیر محتوم مردم ایران و پیشتازان آن و پیروزی حق مسلم آنان است.