وال استریت ژورنال روز یکشنبه ۲۶فروردین در گزارشی از حمله پهپادی و موشکی رژیم ایران به اسراییل نوشت: حمله رژیم ایران نشان‌دهنده ضعف است.
ابتکار عمل به سمت اسرائیلی‌ها منتقل شده است که برای بازگرداندن بازدارندگی به پاسخی مدون نیاز دارند.
کنت مکنزی نوشت: در آخر هفته، رژیم ایران یک حمله موشکی بالستیک، پهپاد و موشک کروز به اسراییل از خاک خود انجام داد. این حمله بدون مزاحمت و در مقیاسی فراتر از آنچه قبل از آن بود انجام شد.
در اینجا مقداری سابقه تاریخی وجود دارد. در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۹، پهپادهای پرتاب شده از پایگاههای غرب ایران به پالایشگاههای نفتی که توسط آرامکو عربستان در ابقیق و خریس عربستان اداره می‌شوند، حمله کردند. خسارت به تولید جهانی نفت قابل توجه بود. رژیم ایران مقصر بودن در حمله را انکار کردند و با پروفایل‌هایی که در حملات پهپادی استفاده می‌کردند، اجتناب از واقعیت حمله کشور به کشور را برایشان آسان کرد.
وال استریت نوشت: چرا رژیم ایران اکنون دست به اقدامی زده است که فقط می‌توان آن را یک حمله مستأصلانه توصیف کرد؟ حمله‌یی که ضعفهای موشکها و پهپادهای بسیار تبلیغ شده‌اش را آشکار کرد؟
دلیلش روشن است. در چند ماه گذشته، اسراییل و رژیم ایران در سطح پایین در درگیری اهداف شرکت کرده‌اند. حملات اسراییل اهداف ایرانی را در سوریه، لبنان و گاهی خود رژیم ایران را هدف قرار داده است. پاسخ رژیم ایران با مشت بوده است. در جنگ سایه، اسراییل از رژیم ایران پیشی گرفته است.
حمله صبح یکشنبه ضعیف اجرا شد و یک اشتباه محاسباتی استراتژیک بود. آسیب پذیری نیروی رژیم ایران آشکار شده است و در نتیجه رژیم به‌شدت تضعیف شده است. اسراییل با نمایش خیره‌کننده صلاحیت نظامی تقویت شده است
عامل دیگر این است که دخالت حزب‌الله لبنان بسیار کم بود و محدود به موشک‌اندازی تاکتیکی به بلندی‌های جولان بود. این از اهمیت استراتژیک بسیار بالایی برخوردار است.
بعد چی؟ ابتکارعمل به سمت اسراییلی‌ها رفته است.
اسراییل ممکن است یک حمله متقابل مرگبار و قاطع علیه رژیم ایران انجام دهد.
برخی از اسراییل می‌خواهند که برنامه هسته‌یی رژیم ایران را نابود کند. ولی اکنون زمان اینکار نیست، آنچه مورد نیاز است یک پاسخ دقیق حساب شده در مقیاسی است که تسلط فنی اسراییل را تقویت کند و بازدارندگی را ایجاد نماید.
ناظران آگاه، با هر گرایشی، همه می‌دانند که چه کسی برنده این تعامل شده است. قسمت سخت، مثل همیشه، تبدیل موفقیت در میدان جنگ به مزیت سیاست پایدار و فرصتی برای صلح است. این کاری است که اسراییل باید بکند.
